بقلم وفاء العشرى
بقينا ننام ونصحى على هم مع كوبيس.
الهم ذاد والضنك ممنوع علينا نعيش.
والبسمة ماتت وغرقت فى بحر من التهميش.
قعدت فى ظل شجره اسقط ورقها خريف.
بستنى وعد الربيع بالغيث خيط الامل دا ضعيف.
والزهر نام عطشان حرم عليه التفتيح.
قصر الهوان سلطان بيمنع لتفريح.
يا تنابلة السلطان طبال معه زمار .
بتمدحو فى العار دا فى كتير مجاريح.
اب لكن شقيان من الملاعين.
عمان بيذح طين ابنه الصغير جوعان.
يا زمرة الملاعين.
ام الولد مسكينه فى الركن قعده حزينه.
يا شمس ليه فتينا الليل دروب ألام.
شقيان رغيفه حلال طبال من العين.
المستخبى بان الوالى مش عدنان.
بانت نيابه كمان تاهت مراسينا.
بنت الفقير موكوسه ما البخت هم وحوسة.
ممنوع عليها الكوشة دى الزفة فى الميدان.
حالك يا شعب هوان صوت الوالى ده برود.
وقيود وسور ممدود امتى النهار هيعود.
ارفع ايداك للسما ادعى على اللى جنى.
متخفش من طغيان ان مت تبقى شهيد.
موت الشهيد فى خلود فى الجنة يبا مولود.
خلى الامل جواك هيصحى فجر معاك.
وضارب الكرباك فى النار يكون موجود.
