بقلم/ولاء الهواري
بعترف!
بعترف إنى حد تانى..
قصدى جوه منى حد تانى..
عايشه دور فيه الحياه وخدانى..
دور البنت القويه المش بتعانى..
بروح وجاي وعايشه بميزانى..
ومبادئ قانون وياويل الجانى..
اليخرق قانونى هصدر فيه احكامى..
وحكمى مافهش نقض حكمى الزامى..
انا عايشه ورضيه بزمانى..
لكن من حقي الاقي امانى..
وحمايتى دا شئ من الزامى..
لكن بعترف بنقيض كلامى..
إنى حد تانى..
فصدى جوايه حد تانى..
حد بيرسم احلامى..
وبيدور على همس الهامى..
يمكن من جوايه برفض زمانى..
ونفسي اكمل عزف الحانى..
نفسي اعيش جوه احلامى..
يمكن الاقي امانى..
واحس بكيانى..
بعترف إنى بشتاق لاحلامى..
ونفسي اعيش فى احلامى..
بس الرياح بتاخدنى لشئ الزامى..
واخدانى بعيد عن احلامى..
كل شئ بيخالف كلامى..
بس راضيه بادنى احوالى..
يمكن فى الرضى كل احلامى..
وفى الرضا يكمن سر إيمانى..
